“孤星寂,孤剑寒,谁悲失路?人海茫茫!霜天角频催,雪地钟已残。零雁声声,破晓寒!”
一缕凄凉的歌韵,颤抖在拂晓的朔风里。天寒地冻,一条黄土路,像冻僵了的巨蟒,死寂地躺着。路边的草叶上,铺了一层厚厚的霜。在这种时辰境地之中,更增加了歌声的悲凉,真的仿佛是霜天闻晓角,雪地听丧钟。这作歌的,不用说,是个人海伤心人。
这里是荆山脚下的一条马道,正当人山的岔口,如果不是严冬,此刻已有早行人。
歌声,发自道旁不远的林子里,一遍又一遍,像是对命运不平的呐喊。
他是谁?
曙色渐开,这时可以看到苦松夹着秃树的林子里,站着一个年约十八九岁的青衣劲装少年,仰着空际,歌声正是从他的口里发出,身影在林木间显得很渺小,是那么的落寞,孤单。歌声停止了,他喃喃自语:“我是谁?我是谁?我……”声音从喃喃而变成了狂叫。
天底下,竟然有这等怪事:不知道自己是谁。
《冷面客》(经典武侠)陈青云 小说
31万
- 18401年前
- 12171年前
- 12191年前
- 11931年前
- 12161年前
- 12501年前
- 12701年前
- 11971年前
- 12001年前
- 12271年前
- 11691年前
- 11781年前
- 11841年前
- 11521年前
- 11541年前
- 11631年前
- 11441年前
- 11831年前
- 11841年前
- 11771年前
- 11951年前
- 11911年前
- 12001年前
- 11831年前
- 11901年前
- 12121年前
- 12081年前
- 12531年前
- 11951年前
- 11751年前
- 11641年前
- 11801年前
- 12241年前
- 12241年前
- 12001年前
- 11811年前
- 11891年前
- 11581年前
- 11961年前
- 11761年前
- 12371年前
- 12131年前
- 11901年前
- 11701年前
- 12181年前
- 11901年前
- 12111年前
- 11731年前
- 12051年前
- 12311年前
- 11971年前
- 12151年前
- 11941年前
- 13491年前
- 12541年前
- 12421年前
- 12091年前
- 12291年前
- 12121年前
- 12811年前
- 12091年前
- 11941年前
- 12171年前
- 12181年前
- 12401年前
- 12381年前
- 12801年前
- 12601年前
- 12411年前
- 12381年前
- 12881年前
- 13261年前
- 13321年前
- 12881年前
- 13051年前
- 12971年前
- 13291年前
- 13291年前
- 12521年前
- 12861年前
- 12541年前
- 12601年前
- 12851年前
- 13201年前
- 13201年前
- 12941年前
- 12991年前
- 12541年前
- 12821年前
- 12731年前
- 13151年前
- 12991年前
- 13031年前
- 13281年前
- 12731年前
- 12621年前
- 12851年前
- 13071年前
- 13551年前
- 13131年前