กาลครั้งหนึ่งสวนมาแล้ว หมาป่าตัวหนึ่งกำลังดื่มน้ำที่น้ำพุริมเชิงเขาแห่งหนึ่ง เมื่อมันเงยหน้าขึ้นมาก็พบลูกแกะที่กำลังหลงทางตัวหนึ่ง หมาป่าคิดว่า มันจะเป็นอาหารมื้อสุดท้ายของวันอันโอชะถ้าเพียงแต่ มันหาข้ออ้างที่จะกินได้ มันจึงพูดกับลูกแกะว่า ‘เจ้าบังอาจทำให้นำ้ที่ข้ากำลังดื่มอยู่ขุ่นได้อย่างไร’ ‘ไม่นะท่าน น้ำไหลลงมาจากทางท่านต่างหาก’ ลูกแกะเอ่ย ‘ข้าไม่สามารถเป็นต้นเหตุได้หรอก’ หมาป่าจึงกล่าวต่อว่า ‘ทำไมเจ้ามากินอาหารในทุ่งหญ้าของข้าล่ะ’ ‘ไม่นะท่าน ข้ายังกินหญ้าไม่ได้เลย’ ลูกแกะตอบ ‘เจ้าตื่มนำ้ในบ่อของข้าด้วย’ หมาป่าดุด่าอย่างเกรี้ยวกราด ‘ไม่นะท่าน นมของแม่ข้าเป็นทั้งอาหารและน้ำสำหรับข้า’ ลูกแกะพูด จากนั้นหมาป่าก็พูดว่า ‘ดีละ เมื่อปีที่แล้วเจ้าสบประมาทข้าอย่างหยาบคายนะ’ ‘ข้ายังไม่เกิดเลย’ ลูกแกะบอก ‘มันเป็นไปไม่ได้หรอก’ หมาป่าพูดอีกครั้งว่า ‘ข้าไม่สนหรอก ถ้ามันไม่ใช่เจ้า มันก็ต้องเป็นพ่อแม่ของเจ้านั่นและ ข้าไม่ยอมอดกินอาหารมื้อสุดท้ายของวันหรอกนะ ถึงเจ้าจะปฎิเสธข้อหาของข้าทุกข้อก็ตาม’ หมาป่าผลัดลูกแกะตัวน้อยผู้น่าสงสารล้มลงและกินมันจนหมดตัว
ahy3k9256llpu2nfyx1y
原文本